"Black & Gold" is niet alleen de naam van het tiende studioalbum van de Britse bluesrockgitariste Joanne Shaw Taylor, maar vertegenwoordigt een nieuw hoofdstuk in Taylor's illustere carrière en verkent thema's als menselijke verbinding, veerkracht en zelfontdekking. Het album bevat een boeiende mix van oprechte ballads en keiharde rocknummers, die de grenzen van bluesmuziek herdefiniëren. Met Taylor's soulvolle gitaarspel, emotionele songwriting en krachtige zang is deze plaat een dynamische reis door de hoogte- en dieptepunten van het leven.

Sommige fans vonden dat Taylor's album, "Nobody's Fool" uit 2022, te ver de popwereld in ging, wellicht in een poging haar net buiten het hedendaagse bluespubliek te werpen dat ze had aangetrokken na een carrière van 15 jaar vol ruige concerten en krachtige releases. Haar hese zang en songwritingvaardigheden waren immers al lang gevestigd en er is niets mis met een artiest die haar grenzen verlegt. Maar een overdaad aan ballads – onopvallende, sommigen zouden zeggen sentimentele – popmuziek en een tekort aan vurige gitaarsolo's verzwakten Taylor's aantrekkingskracht op haar vaste bluesfans. Maar met haar vorig jaar verschenen album"Heavy Soul" (2024) keerde Joanne terug naar het gepassioneerde geluid dat haar roem bracht.

Joanne Shaw Taylor werd op 16-jarige leeftijd ontdekt door Dave Stewart van de Eurythmics en heeft zich gevestigd als één van de meest prominente stemmen in de bluesrock. Met een carrière die lof oogstte van legendes als Stevie Wonder en Annie Lennox, blijft Joanne wereldwijd publiek boeien met haar expressieve zang en uitzonderlijke gitaarspel. Hoewel Joanne nog maar 40 jaar oud is, heeft ze al negen albums op de teller staan en daar komt op 6 juni nog een tiende bij. Het album verschijnt op Journeyman Records, het platenlabel van collega-gitarist Joe Bonamassa en werd weer geproducet door de legendarische Kevin Shirley (Led Zeppelin, Journey, Iron Maiden, The Black Crowes, Aerosmith), met wie ze in 2016 al samenwerkte voor de productie van "Wild" en haar "Heavy Soul" album, dat werd geprezen om de mix van hedendaagse soul met traditionele blues, wat Joanne's reputatie als een krachtige en dynamische kracht in de muziekwereld versterkte.

Onze bluesrockgigante maakt dus opnieuw furore met de release van haar langverwachte album, "Black & Gold", waarvan eind vorig jaar reeds de titeltrack als single verscheen. En ondertussen zijn er van deze plaat al zoveel singles verschenen dat ik zelfs de tel niet meer kan bijhouden, maar laat ons beginnen met deze titeltrack van dit album dat ons een gedurfde mix van bluesrock, doorspekt met Americana, indierock en retro-pop uit de jaren 80 laat horen. Joanne's krachtige vocalen en emotionele interpretatie van "Black & Gold"(video) maken dit meer een meeslepend, klassiek klinkend nummer dat moderne gevoeligheden combineert met een bijna retrogevoel. Deze soulvolle blues/gospel versie blaast meteen nieuw leven in Sam Sparro's Grammy-genomineerde hit uit 2008 en toont Joanne's unieke vermogen om moderne klassiekers een nieuwe draai te geven met een tijdloos geluid. Naast "Black & Gold" bracht ze ook eerder de single "Hold Of My Heart" (video) uit samen met Sav Madigan, en is ook de opener op haar nieuwe album. In deze song verkent Joanne de kwetsbare en opwindende ervaring van het bekennen van gevoelens aan een goede vriend(in). Ze legt de emotionele onrust en moed vast die nodig zijn om die sprong in het diepe te wagen in een relatie. Sav Madigan, bekend om haar veelzijdige muzikaliteit en soulvolle spel, draagt ​​haar vioolspel bij aan dit nummer. Sav, een derde van de volledig vrouwelijke indie-folk-rootsband The Accidentals, is een bekroonde singer-songwriter, multi-instrumentalist en sessiemuzikant met roots in Nashville, Tennessee en Michigan.

Maar ook dit jaar verschenen er gestaag singles, als "I Gotta Stop Letting You Let Me Down" dat met schroeiende gitaarriffs en een rauwe, rockende energie de frustratie en vastberadenheid vastlegt van het beëindigen van een knipperlichtrelatie die gedomineerd wordt door onvervulde beloftes. Het nummer begint met een blazende slidegitaar en bouwt op naar een stuwend riff, en laat Joanne's kenmerkende mix van gepassioneerde zang en vurige gitaar horen. De oprechte tekst van het nummer, zoals "Babe, I gotta stop letting you let me down", springt eruit als een krachtige uiting van eigenwaarde. Samen met Audley Freed op slaggitaar en Doug Lancio op slidegitaar, wordt de rauwe emotie en rockenergie van dit nummer versterkt. Eén van de opvallendste nummers "Grayer Shade Of Blue", biedt een diep persoonlijk inkijkje in Taylor's leven. Terugblikkend op het nummer vertelt ze zelf: "Dit verhaal is heel persoonlijk voor mij. Omdat dit mijn tiende studioalbum is, besloot ik een deel van mijn schrijfwerk te gebruiken om iets te verwerken wat me dwarszat. Dit nummer gaat over een hechte vriendschap die plotseling eindigde, en het was mijn poging om er een einde aan te maken. Ik ben blij met hoe het is gelopen en ik ben blij dat ik dat hoofdstuk kan afsluiten, terwijl ik de herinneringen koester." Taylor houdt het hier een pak ingetogener. Deze song opent met dromerige gitaren en hier en daar wat prachtige violen. De zang van Taylor is verzorgd en zelfs wat minder rauw dan we van haar gewoon zijn en ook breed uitgespannen gitaarsolo’s worden achterwege gelaten. Wat we wel krijgen is een passende en kalme solo, die mooi aansluit bij de vervoerende gitaar en violen.

Op "Look What I’ve Become" krijgen we meteen de zaken die de beste muziek van Taylor kenmerken, namelijk een strakke gitaar en een swingend hammondorgel. Daar komt al snel de rauwe en altijd indringende stem van de Britse bij, die de grauwe boodschap met zinnen als "Don’t miss me when I’m gone, I’m nothing now but numb" nog wat steviger doet aankomen. Een intense gitaarsolo kan natuurlijk niet achterwege blijven, dus speelt Taylor er meteen twee en zoals altijd voldoen die aan alle noden. Ook "Hell Of A Good Time" is zo een energieke, rauwe track die haar kenmerkende vurige gitaarspel combineert met aanstekelijke rock-'n-roll-swagger. Het nummer levert een rauwe, nietsontziende performance af, terwijl het tegelijkertijd een diepere reflectie biedt op de vluchtige aard van overdaad en ontsnapping. Met een tekst als "Rolling through town, I'll burn it down just like wildfire / singing and sinning, I like living like a live wire" legt Joanne de opwindende hoogtepunten en onvermijdelijke dieptepunten van het leven op het randje vast. Aangedreven door pulserende ritmes en blazende gitaarriffs, laat "Hell Of A Good Time" Joanne op haar meest ongeremde manier horen, wat een opwindende energie toevoegt aan de "Black & Gold" -tracklist.

Naast andere singles van het album, zoals "Who's Gonna Love Me Now", dat een aangrijpende verkenning van rouw en genezing is, of het stemmige en emotioneel rauwe "Look What I've Become", heeft  "Summer Love" meer een flinke dosis feelgood-nostalgie en laat Joanne in een zorgeloze, radioklare modus horen, zonder haar hart en eerlijkheid, die haar carrière hebben gekenmerkt, los te laten. Met knisperende handgeklap, krakende riffs en een relaxte groove die smeekt om met de ramen open gespeeld te worden, vertelt "Summer Love" het verhaal van een vluchtige romance die fel brandde en zoet eindigde. Taylor's bereidheid om te experimenteren en grenzen te verleggen heeft haar gevestigd als één van de meest innovatieve stemmen in de bluesrock van vandaag. Liefhebbers van gitaarrock komen de laatste weken meer dan eens aan hun trekken, maar ook Joanne Shaw Taylor verwent dat publiek, met "Black & Gold", een album dat een onvergetelijke toevoeging aan haar opmerkelijke discografie is geworden. Bereid je alvast voor op een duik in het gedurfde, innovatieve geluid van één van de grootste bluesrocksterren, Joanne Shaw Taylor!